Zo is uw portret van Hatidža Mehmedović, oprichter van Mothers of Srebrenica zeer indringend. In haar gezicht zie je pijn en vermoeidheid, maar ook vastberadenheid. Verdriet gecombineerd met kracht.
We kunnen er niet om heen, u schildert over zware onderwerpen. Gebeurtenissen die zo groot zijn, dat je ze bijna niet kan bevatten. Maar die te belangrijk zijn om zomaar te vergeten. Met uw werk zorgt u ervoor dat mensen betrokken blijven. Dat zij de gebeurtenissen herinneren en de implicaties ervan zien.
Zoals uw serie Dedicated to Anna Politkovskaya. Het is meer dan een eerbetoon aan deze Russische journaliste. Het is ook een reminder aan het belang van persvrijheid en een waarschuwing voor de toekomst.
Politkovskaya werd bedreigd, vergiftigd en uiteindelijk doodgeschoten omdat zij verslag deed van de misdaden die het Russische leger in Tsjetsjenië pleegde.
Slechts drie jaar na uw tentoonstelling in het Kunstenlab zien we dat de geschiedenis zich herhaalt. Hetzelfde leger, hetzelfde geweld. Nu in Oekraïne, in Boetsja en Izjoem.
History will teach us nothing zong Sting. En dat onderschrijft u volgens mij. De namen veranderen, de gebeurtenissen niet. Tsjetsjenië werd Oekraïne en wat in Srebrenica plaatsvond overkwam ook de Rohingya en Oeigoeren.
Gelukkig zijn er mensen, zoals Erasmus en u, die ons bij de les houden. Die ons laten nadenken over onze eigen rol in het geheel. Die ons inspireren om nog beter ons best te doen. Om te streven naar meer verdraagzaamheid, naar begrip en empathie.
Uw werk is geëngageerd, intrigerend en herkenbaar. De realistische afbeeldingen trekken de kijker het schilderij in. Uw stijl is dan ook zeer uitnodigend. Pas daarna, bij de tweede blik, ziet de kijker uw boodschap.
Het comité schrijft hierover:
‘Op het eerste gezicht zijn het prettige, evenwichtige composities in een verfijnde schilderstijl. Maar al snel herkennen we de afgebeelde onderwerpen als confrontaties met ongemakkelijke gebeurtenissen die we liever als incidenten beschouwen, dan als de tekenen van onze tijd.’
Beste meneer Koole, net als Erasmus legt u de ongemakkelijke waarheid bloot. Confronteert u de samenleving, dwingt u ons om die waarheid onder ogen te zien. Daarmee treedt u zeker in de voetsporen van Erasmus.
Vandaar dat het Comité Erasmus u dit jaar de Lof der Zotheidspeld toegekend heeft.
Mag ik u vragen om naar voren te komen?
Van harte gefeliciteerd.
terug naar het verslag van de uitreiking van de Lof der Zotheidspeld 2022